15/10/2020
Bij gebrek aan wedstrijden maakte ik mijn vorig artikel dan maar over de trainingen in dit bizar loopseizoen. Een paar weken terug waren de maatregelen in zoverre versoepeld dat we opnieuw op min of meer normale manier konden trainen en ook gebruik maken van douches en kantine. Helaas was ons geluk maar van korte duur en zitten we alweer in hetzelfde straatje als deze zomer.
In de korte periode dat het goed ging met de Coronacijfers werden her en der wel al enkele echte wedstrijden ingericht, zij het wel met wat beperkingen. Het zal niemand van de joggers verbazen dat Wim Van Nieuwenhuize op 19 september de spits afbeet met de 10 Miles in Hamme. De eerste grote afspraak was dan op 4 oktober waar we met vier van KASVO en twee bekenden in Moerbeke Waas deelnamen aan de grensoverschrijdende “Pereboomse Krekentrail”.
Als chauffeur van dienst bracht Wim Jean François Parent en mijzelf naar Moerbeke. Ook Claire Thomas – triatlete die regelmatig samen met ons traint – en Bram Lodens van JC Zwalm vergezelden ons. Wim, Claire en Bram gingen voor de marathon. Jean – die de dag ervoor in Beernem nog een en natuurloop van 24 km liep – wou het nu kalm doen en mij gezelschap houden op de 33 Km. Al ga ik meestal voor de langste afstand durfde ik het nu op deze trail toch niet te riskeren. De marathon startte een uur voor mijn wedstrijd en ik verwachtte zo dat wij rond hetzelfde uur zouden kunnen aankomen. Reden te meer dus om de tweede afstand te lopen.
Op de marathon gingen Claire en Bram er direct vandoor terwijl Wim rustig startte om wat reserve te houden voor het tweede deel. En het loonde, want eens voorbij halfweg haalde hij het duo in. Claire kon nog een tijdje aanklampen maar kon Wim toch niet blijven volgen. Rond km 34 moest een smalle kreek met een vlot overgestoken worden. Bij het naderen van de oversteekplaats zag Wim het vertrekkensklaar liggen en perste er nog een spurt uit om mee te zijn doch kwam net te laat. Op Strava houdt hij er wel een kroontje aan over voor de snelste tijd ooit gelopen op dat kort segment. En terwijl hij moest wachten op de terugkeer van het vlot kwam Claire er ook aan en konden ze samen de oversteek maken. Wim blijven volgen zat er wel niet meer in en zij verloor nog bijna twee minuten in de laatste kilometers. En zeven minuten later zat ook Bram zijn marathon er op.
Daarna was het wachten op Jean en mij en dat duurde toch nog meer dan een half uur. Maar zo hadden ze meteen rustig de tijd om ons een stukje tegemoet te komen en mijn laatste inspanning op foto vast te leggen.
Dat het een trail was wisten wij al direct van bij de start. Wij vertrokken op een weide om na amper twintig meter over een droge gracht naar de baan te springen. Na een paar kilometers staken wij dan de grens over om het grootste deel op Nederlands grondgebied te lopen. Daar was het slalommen door bosjes, langs en over dijken en bijna alles over onverharde paadjes. En om de dijk over te steken kozen ze niet de gemakkelijkste schuine weg maar loodrecht de steile dijk over. In de lus van 10 Km die Wim & Co tweemaal moesten afleggen ook nog een paar omgewaaide bomen op het pad. De eerste lag dwars over het pad en kon je gemakkelijk overheen klauteren. De tweede lag een paar kilometers verder en versperde met zijn volle lengte het volledige pad. Daar was het voorzichtig stappen door de taken van de kruin om dan voorzichtig op de stam verder te gaan tot aan de wortels waar je opnieuw het pad op kon. Een koppel dat ons lange tijd volgde maar telkens wat voorsprong kon nemen bij onze sanitaire stops zagen wij daar voor het eerst terug. Zij hadden net de boom overwonnen toen wij er aan kwamen en konden dus hun voorsprong terug nemen. Maar bij het vlot hadden wij meer geluk dan Wim en moesten enkel het vlot terughalen en dan oversteken. Ook ons koppel kon pas met ons oversteken en zo kwamen wij weer samen. Maar ons nu blijven volgen zat er niet meer in en zij eindigden dan ook minuten later dan ons. Dirk De Muynck liep de korte afstand (7,8 Km) maar die hebben wij pas gezien toen wij de parking verlieten voor onze terugtocht naar Oudenaarde.
Omwille van Corona ook geen bevoorrading onderweg. Al was er wel een joggingclub die aan einde van de 10km-lus voor zijn leden drank en versnaperingen voorzag en die ook met ons deelde. Na aankomst geen douches en enkel een twaalftal stoelen op anderhalve meter afstand in afgesloten deel van de loods aan de aankomst om droge kleren aan te trekken. Ook geen mogelijkheid om ter plaatse iets te drinken en dus zakten wij maar meteen af naar Ouwegem om in taverne van voorzitter joggingclub “Adelardus” onze vochtbalans terug op peil te brengen.
Een week later op zaterdag onze tweede wedstrijd in Lovendegem. Op zondag voorzag Wim een wedstrijd van ACRHO in Gaurain-Ramecroix en dus liep hij de “Triangel Trail” van 17 km als training en volgde mijn tempo. Ook hier de strikte Covid-regels: mondmasker bij start en na aankomst, geen bevoorrading, gespreide start, geen kleedkamers en ook geen uitslag of tijdsopname. Vorige jaren maakte de trail deel uit van de “Herfstfeesten” ten voordele van dienstverleningscentrum “Triangel” en was er naast de trail ook een eetfestijn en bar met streekbieren om geld in te zamelen voor hun werking. Niets van dat alles dit jaar en vooral de bar met streekbieren had ik graag wel eens bezocht.
Dat waren voorlopig de laatste wedstrijden en het is bang afwachten of de nog geplande wedstrijden alsnog zullen kunnen doorgaan. Ondertussen blijven wij dan maar verder onze wekelijkse wedstrijd in de Zwalmse “Twaalfdorpenloop” lopen om toch nog een beetje competitiegevoel te hebben.
Marc Vanmaldegem
